Als Lichtenvoordenaar hoort de Zwarte Cross erbij

Met ZOOV Op Maat kun je overal naartoe. Veel tripjes gaan naar afspraken bij artsen, fysiotherapeuten en in het ziekenhuis. Of ZOOV brengt reizigers naar bezoekjes bij familie, vrienden en bekenden. Wat óók kan, is met ZOOV naar een festival en evenement. Jolien (29) is trouw bezoeker van de Zwarte Cross.

“Dit jaar hebben we ook weer kaarten voor de Zwarte Cross”, vertelt Jolien glunderend. “Al sinds ik een klein ukkie ben, ga ik al. Eigenlijk altijd met vrienden en familie. Ik woon nu in Doetinchem, maar ik kom uit Lichtenvoorde. Als Lichtenvoordenaar hoort de Zwarte Cross erbij.”

Samen met oma

Zo heel vaak reist ze niet met ZOOV. “Mijn opa zit sinds eind vorig jaar in het verzorgingshuis in Varsseveld. Als ik bij hem op bezoek ga, bel ik ZOOV. Of ik reis naar mijnoma, die op vijf minuten lopen van het verzorgingshuis woont. Ik help ook geregeld mijn moeder. Zij woont in

Lichtenvoorde en is gastouder voor kinderen. Als zij veel kinderen heeft en ik de tijd en energie heb, spring ik in.”

Luna gaat mee

Hond Luna vraagt om aandacht. “Alsof ze het aanvoelt dat zij ook genoemd moet worden”, lacht Jolien. “Want ja, meestal gaat zij ook mee. Dat heb ik officieel bij ZOOV Op Maat aangevraagd. Ze zit onderweg keurig bij mij op schoot. Vaak brengt mijn moeder mij na zo’n werkdag weer thuis. Dan zit Luna achterin, in een kinderstoeltje. Dat vindt ze fijner.” Het reizen met ZOOV bevalt Jolien prima.

“Het is fijn dat het kan”, zegt ze. “Alleen is het jammer dat Lichtenvoorde vanuit Doetinchem net te ver is; 23 kilometer. Dus ik kom 3 kilometer boven die 20-kilometergrens uit. Daarvoor betaal ik flink meer.” 

Rolstoelvriendelijk festival

Terug naar de Zwarte Cross. Want over een paar weken is het weer zover. Jolien vertelt dat de organisatie veel moeite doet om er een ‘rolstoelvriendelijk’ festival van te maken. Op het terrein rijden rolstoeltaxi’s en er zijn speciale toiletten. “Zes jaar geleden ging bij mij het lopen minder. Ik heb EDS, mijn bindweefsel is naar de knoppen. Vier jaar geleden heb ik de Zwarte Cross nog op krukken gedaan, maar sinds twee jaar loop ik niets meer. Vroeger had ik een driedagen-kaart, nu ga ik alleen nog op de zondag. Meer dagen zitten er niet meer in.”

De pee in

Vorig jaar ging het bezoek bijna mis, al begon het verhaal mooi. “Ik was door de leverancier van mijn rolstoel benaderd. Ze wilden zich inzettenvoor rolstoelvriendelijke festivals. Eerst zou ik met hun rolstoel gaan, maar die bleek kapot. En juist op die zondag liet de accu van mijn rolstoel het ook afweten. Ik had er flink de pee in. Maar mijn rolstoelleverancier loste het heel netjes op. Twee medewerkers hebben mij zes uur lang over het terrein geduwd. Dat was zo keurig!” 

Freewheel

Normaal lukt het Jolien zelf om over het festivalterrein te gaan. “Ik klik mijn freewheel aan mijn rolstoel en dan kan ik alle kanten op. Door het freewheel komen de voorwieltjes van de grond en wordt mijn stoel stabieler. Als je over hobbelig terrein rijdt, stuitert de rolstoel ook minder. Ontzettend handig! De rolstoeltaxi heb ik tijdens de Zwarte Cross niet nodig.”

Zonaanbidder

En de rest van de zomer? “Laatst ben ik naar Festival Achterland in Doetinchem geweest. Na zo’n festival moet ik echt een paar dagen bijkomen. Dat zal straks ook met de Zwarte Cross zijn. Gelukkig ben ik een zonaanbidder. De zon hoeft maar even te schijnen en ik ben buiten. Ik zeg altijd: ‘Ik ben aan de verkeerde kant van de wereld geboren’. Dus een paar dagen in de tuin na zo’n festival, is geen straf. En verder? Een keertje een terrasje pakken in de stad of een keertje lunchen. Of op een mooie avond de barbecue aansteken. Dat zijn gewoon gezellige dingen, die weinig energie kosten.” 

Dichter bij de ingang

Jolien tot besluit: “Of ik nog een tip voor ZOOV heb?” Even blijft het stil. Want eigenlijk wil ze niet klagen. “Vroeger had ik veel hobby’s. Paardrijden, diamond painting, tekenen, schilderen, gedichten schrijven. Maar dat lukt allemaal niet meer. Ik ben afgestudeerd als schoonheidsspecialist, met alsspecialisatie wimpers en nagels. Nu kost het mij driedagen om alleen al mijn eigen nagels te doen. Als ik weer kon werken, ben ik de eerste die klaarstaat.

Dat vreet aan je”, zegt ze. “Tegenwoordig geniet ik van de kleine dingen. Als de tuin er mooi bij ligt bijvoorbeeld. Wat ik kan en leuk vind, probeer ik mee te pakken.” Dan komt er toch nog een tip, over het vervoer naar de Zwarte Cross: “Ik had verwacht dat ik dichter bij de ingang afgezet zou worden. Nu werd ik best een eindje van de ingang afgezet. Ik moest iemand bellen om mij er naartoe te rijden. Misschien is dat een verbeterpunt. Zet ons bijvoorbeeld bij de fietsenstalling af.”